علی اکبر عنابستانی؛ زهرا عنابستانی؛ ابراهیم اکبری
چکیده
تحقیق حاضر با هدف تحلیل تغییرات ساختاری سیمای سرزمین و الگوهای توسعه شهری شهر مشهد با استفاده از تصاویر ماهوارهای چندزمانه طی سالهای 1379، 1389 و 1398 انجام شده است. این پژوهش از نظر ماهیت توصیفی - تحلیلی میباشد. اطلاعات از طریق تصاویر ماهواره لندست سنجنده TM سالهای 1379 و 1389، سنجنده OLI برای سال 1398 تهیه و تنظیم شد. قبل از انجام عملیات ...
بیشتر
تحقیق حاضر با هدف تحلیل تغییرات ساختاری سیمای سرزمین و الگوهای توسعه شهری شهر مشهد با استفاده از تصاویر ماهوارهای چندزمانه طی سالهای 1379، 1389 و 1398 انجام شده است. این پژوهش از نظر ماهیت توصیفی - تحلیلی میباشد. اطلاعات از طریق تصاویر ماهواره لندست سنجنده TM سالهای 1379 و 1389، سنجنده OLI برای سال 1398 تهیه و تنظیم شد. قبل از انجام عملیات مربوط به پردازش تصاویر تصحیحات رادیومتریک و اتمسفری با استفاده از نرمافزار ENVI5.3 و از روش FLAASH برای تصحیح اتمسفری استفاده شده است. در ادامه تصاویر با استفاده از الگوریتم حداکثر احتمال طبقهبندی شدند. در این روش بهمنظور طبقهبندی پیکسلها از نمونههای آموزشی استفاده شد. برای پیشبینی در افق 1410 و 1420 از مدل زنجیره مارکوف در نرمافزار TERSET استفاده شد. سپس نقشههای تولیدشده، برای اندازهگیریهای متریک سیمای سرزمین وارد نرمافزار FRAHSTATS4.2 گردیدند. شاخص توسعه چشمانداز نوع رشد شهری(LEI) نیز با استفاده از نرمافزار GIS مورد ارزیابی قرار گرفت. یافتههای تحقیق نشان داد که اراضی ساختهشده در بازه زمانی 20 ساله برای شهر مشهد بیشترین تغییرات مساحت را داشته است و این کاربری با افزایش مساحت روبهرو بوده و از سال 1389 تا سال 1398 مساحت کاربری کشاورزی و باغات بهشدت با کاهش مساحت روبهرو بوده است. اراضی مربوط به کاربری بایر در این بازه زمانی دارای روند کاهشی بوده و کاربری مراتع در این بازه زمانی تغییر چندانی نداشته است. نتایج حاصل از شاخص LEI نشان داد برای افق 1410 رشد شهر حدود 92/60 درصد از نوع توسعه از لبه و حدود 1/28 درصد توسعه بیرونی (Outlaying) خواهد داشت. توسعه شهر مشهد در افق 1420 حدود 17/98 درصد از نوع رشد لبهای بود که نشان از توسعه لبهای دارد.